25 juli 2010

Hoe voelt het?




Hoe voelt het om mij zo te behandelen, vroeg de patiënt aan een willekeurige dokter die op zijn levenspad, waar hij nooit de wandelinstructies voor had ontvangen, enigszins trekkebenend voorbij kwam lopen.
De arts, van onbesproken gedrag, maakte op de plaats rust wat met enige nerveuze kniebewegingen gepaard ging maar duidelijk niet van harteloosheid gespeend was.
Al bleef hij uit zijn lichtgele ooghoeken de spaarzame goedgeklede en gekapte voorbijgangers op routineuze, zeg maar gerust beroepsmatige wijze volgen.
Terwijl de patiënt plichtmatige armbewegingen in een onduidelijke volgorde maakte dacht de geneesheer aan iets geheel anders, iets dat reeds lang geleden aan zijn aandacht leek te zijn onttrokken maar dat zich nu zonder aanwijsbare of onaanwijsbare reden, nauwelijks meetbaar in zijn gedachtestroom aan het opdringen bleek te zijn.
Zo dun als de laatste flinter van een zuurtje, dat zo gemeen in je tong kon snijden, als je een slappe lap in je broodmolen had, maar dat zich betekenisvol kon doen voorkomen als je er maar oog voor had.
Kortom de arts was van het zoetekauwen gaan houden zonder de gevaren uit het oog te verliezen.
Alertheid had altijd zijn speciale aandacht gehad, zeker in zake trivialiteiten die door de doorsnee medemens met een goudschaaltje frauduleus gewogen werden maar waar zelfs de hedendaagse jeugd, althans die van zijn tijd, nog de onschatbare waarde van placht te bezingen in het daartoe ter beschikking gestelde jargon.
Een arts heeft niet zoveel woorden nodig om tot de kern van de ontmoeting met de patiënt te komen, hing er boven deze confrontatie.
Er hing iets in de lucht die dag, niet dat er op andere dagen geen sprake van was dat er dingen in de lucht hingen want zelfs met het blote oog is er elke dag genoeg te zien o.a. in de lucht. Metingen hebben dit uitgewezen. Indien hier inzage in rapportages, dossiers en documenten is gewenst dient men de als bekend veronderstelde wegen te bewandelen.
We moeten er geen semantische kwestie van maken.
Ook in de medische wereld komt dit voor dat zullen ze niet een, twee, drie ontkennen als ze het ze zo uitkomt.
Netjes is het niet maar waar de gehaktmolen een veel en graag gebruikt instrument voor de lagere toonsoorten is hoeft men niet op een dubbeltje te kijken.
Deze gedachtegang leidt vanzelf een goed gehoor in andere industrieën die graag ook op de eerste rij en indien uitverkocht, wat kan gebeuren, de tweede rij willen plaatsnemen dan wel het hele theater, succes heeft haar eigen prijs, opkopen met hun zuurverdiende grijpstuivers in een door u en ik samen niet op te tellen en tillen hoeveelheid.
Het ene proces lokt tenslotte het andere uit.
Eerlijk is eerlijk.
Semantisch gezien dan.
Voor we verzanden en dat gevaar ligt altijd op de loer, in tactiele bezigheden, besloot de arts resoluut maar rechtvaardig de patiënt te tutoyeren en de plotseling uitgestoken hand, die van een middelmatigheid getuigde waar zijn hond geen brood van zou lusten, te negeren in de zin van niet gezien is altijd mis maar heel soms ook weleens raak maar in dit geval dus niet.
Hier mee schiep hij duidelijkheid met een ongekende hoge snelheid.
Snelheid heeft altijd wel iets met achteruitgang te maken als je het maar wilt zien.

23 juli 2010

Sugar coated sundays


Subtropische taallichamen
in hermetische pulppoëzie
vormen in ieders oor
andersoortige insecten

veroordelen oog in oog
met doordraaiende hamsterklonen
de vooroordelen van een
passieve vrouwelijke God

doordrongen door voorspraak
wordt het gemor met sonore koren
beklonken in zelden gehoorde
Honky-tonk parodieën

07 juli 2010

Wegens vakantie geopend